24 Aralık 2010 Cuma

Tuhaflık Paçamdan Akıyor

Dün doktor kontrolümüz vardı. Malum şeker problemimiz vardı, ondan sebep her kontrolde açlık ve tokluk şekeri kontrolü yapılmaya başlandı. 1 aydır da diyet yapmaktayım. Diyet dediysem, öyle kibrit kutusu kadar peynir, 1 yaprak marul, 1 dilim salatalık gibi şok diyet değil. 2000 kalorilik diyabet diyeti uyguluyorum. Neyse efendim, kilomuza da bakıldı. Bundan sonrasına devam etmeden önce biraz geçmişe dair birşeyler anlatmam lazım ki, tuhaflık ortaya çıksın :)

10 yıl önce yaşadığım bir sağlık problemiyle beraber (polikistik over) hızla kilo almaya başladım. Bütün hormonal dengem altüst olmuştu. Hani nerdeyse eşimle beraber aynı berberde saç sakal traşı yaptıracak hale gelmiştim :) Hastalığın özelliğini bilenler bilir, hızla kilo aldırır, kilo alınca da hastalığın şiddeti artar. Üstelik de kilo vermek çok zordur. Tam bir kısır döngüdür yani. Neyse efendim, bu problem sebebiyle yıllardır kilolarımla ve birçok ek problemle uğraşmak zorunda kaldım. Doktor kontrolünde defalarca kilo vermeme rağmen hastalık geçmediği için hepsini geri aldım. Üstelik bu hastalık çocuk sahibi olmamı da engelliyordu.

Geçen Mart ayında artık bu sorunu aşıp çocuk sahibi olmak için doktorumuzun kapısını çaldığımızda ben yine en kilolu olduğum dönemlerimden birini yaşıyordum. Doktorun "zayıfla da gel şişko !" diyeceğinden emin şekilde gittim :) Şimdi ilk tuhaflığımız geliyor efendim : Benim bu hastalığin kendiliğinden düzeldiği ve tüm hormonlarımın olması gereken seviyeye geldiği tespit edildi. Bu sebeple doktorum kiloma hiçbir eleştiri yapmadan tedavisine başladı ve ilk denememizde çok şükür hamilelik gerçekleşti.

Sonraki dönemlere dair korkularım vardı, hamilelikte alınacak 10-15 kg benim için ve bebek için kötü olabilirdi. Bundan dolayı ürküyordum açıkçası. Ama ilk dört ayda yaşadığım problemler sebebiyle 3 kg vererek başladım hamileliğe. Üstelik de nerdeyse kıpırmadan sürekli yatmama rağmen. Şimdi ikinci tuhaflığımız geliyor: Her gün önce canının çektiği tatlıyı yapıp, sonra ona göre yemek uyduran ben, biran önce tatlıyı yiyebilmek için hızlı hızlı yemek yiyen ben, dört ay boyunca tatlıdan nefret ettim. Sadece sabahları bir çay kaşığı pekmez yiyordum zorla. Bu da kilo vermeme sebep oldu. Üstelik de hiçbir bulantı şikayetim olmamasına rağmen.

Sonraki 3 ayda kilo almaya başladım. Özellikle 6. aydan itibaren ayda 2 kg almak normal kabul edildiği için yaklaşık 10 kg civarında kilo alacağımı tahmin ediyordum. 1 ay öncesine kadar her kontrolde yaklaşık 1 kg civarı kilo artışım olmaya başlamıştı. Şimdi gelelim üçüncü tuhaflığımıza: Şu an 32. haftamızdayız ve ben son 1 ayın ilk yarısında sadece 200 gr alırken, son yarısında ise yaklaşık yarım kg zayıflamışım. Üstelik Ayşe'nin kilosu da maşallah tam olması gereken düzeye gelmiş, haftasıyla uyumlu yani. Şu an başlangıçtan bu yana sadece 6 kg almış durumdayım. Kısacası hamileliğin 8. ayında kilo veren bir şişko olarak :) soruyorum size, bu tuhaflık değil de nedir ?

Bu arada hepinizin önünde, kiviye hamile kalmış diye dalga geçtiğim Ebru Şallı'dan da özür diliyorum. Meğersem fazla kilo almadan da hamilelik geçirilebiliyormuş :) Aynı beslenme düzenini doğum sonrası da sürdürmeyi düşünüyorum. Tahminlerime göre 1 yıl sonunda ideal kiloma ulaşabilirim. Benimle aynı diyete talim etmek durumunda kalan eşim de kilo verdi :)

Hadi hayırlı traşlar ...

4 yorum:

altın olan her şey parlamaz dedi ki...

hay maşşallah, sana, eşine ve ayşeye diyorum. ne güzel yahu çok kilo almadan hamile olmak. ben çok uç bir arkadaşımdan örnek vereyim: hamileliğinde 3 kilo aldı, bebeği 3 kilo 400 gr doğdu (ama arkadaş zaten biraz kiloluydu).
bi de kendimi örnek vereyim: ben hamilelikte 19 kilo aldım, eşim saolsun beni yalnız bırakmadı 12 kilo aldı, bebişimiz 3800 doğdu.

depresan dedi ki...

Sevgili Arzu, bence Ayşe sana kıyak geçiyor, kendine iyi bakıp sana da iyi davranıyor :)
Umarım kalan kısacık süreyi de en rahat şekilde geçirirsin.

A Vitamini dedi ki...

Altıncım, sanırım ben de yedek depodan kullanmaya başladım :) Hepinize maşallah, ne güzel bıngıl bıngıl bir dönem olmuş desene :P

Depresancım, inşallah canım inşallah.

casminella dedi ki...

Ay, çok merak ettim şu miniği. Aramıza katılsa da görsek. Gerçi annesi babası bu kadar bekledikten sonra kimseyle paylaşır mı bilmem. Şimdiden sağlık ve sıhhat diliyorum minik Ayşe'ciğimize.