3 Kasım 2009 Salı

Bir Film ve Akmayı Beceremeyen Gözyaşlarım


Nefes, fragmanını izlediğimden beri beklediğim bir filmdi. Tam da "açılım" hançerinin tam göğsümüze saplandığı, olup bitene inanamadığımız, hazmedemediğimiz günlerin üzerine rastladı. Savaş filmlerini sevmem, erkek filmlerini sevmem ama bu başka birşey, bambaşka bir yapıt. Alabildiğine gerçek, alabildiğine sarsıcı... İçinde bir hikaye yok diyen yorumlara aldırmayın sakın. Ağlamayı planlayarak da gitmeyin. Sadece Nefes'i içinize çekin. Çünkü ilk sahnesinden son anına kadar nefes almadan izliyorsunuz. Vatan sevgisi, özlem, aşk acısı, korku, cesaret ve insan olmak... Hepsini birarada yaşıyorsunuz film boyunca. Finali de inanılmaz etkileyici, o sahnede yaşanan duyguların hepsini en derinden hissediyorsunuz. Ben ağlamadım, gerekli gereksiz her yerde akan gözyaşlarım, bu kez akmayı beceremedi. Pazar akşamından beri düşünüyorum, o son sahneyi kendi adıma çekiyorum bir kez daha, yaşlar yine birikiyor ama akmayı beceremiyor. Öyle işte, bir gidin izleyin. Kimbilir aynı şeyleri siz de hissedersiniz belki...

2 yorum:

sevda dedi ki...

Bu filmi en kısa zamanda bende seyretmek istiyorum.

A Vitamini dedi ki...

Mutlaka izle Sevdacım, etkileneceğini düşünüyorum.